9- Wereldwonder
25 Januari 2020 | Vietnam, Hội An Thượng
9- Wereldwonder
Met z’n vijven in een kamer, en het ging nog goed ook. Bas is een snurker, Tim en Esther lekker tegen elkaar aan geplakt in de twijfelaar en Cees en ik in het grote Koninklijke bed. Toen we boekten leek het zo gewoon om met elkaar in een ruimte te liggen maar toen het eenmaal zo ver was werd het toch een beetje spannend. Twee badkamers, drie grote bedden, een goeie verdeling. We waren eerlijk gezegd ook wel moe. Heb waardeloos geslapen. Had het ook al in cha-am 2016. Er hangt in het oude hotel (honderd jaar) een grote airco aan het plafond waar een venijnig groen lampje in zit. En dat lampje geeft licht als een bouwlamp! Ik kon er niet van slapen terwijl iedereen om me heen lekker lag te knorren in donker dromenland.
Beneden onze kamer is de ontbijtkamer. Echt de oude koloniale stijl. Als we zitten komt de bediening om het servet op onze schoot te leggen. Haha, jullie hadden het gezicht van Bas moeten zien.
Buiten staat om acht uur onze gids te wachten. Twee tuktuks gaan ons vandaag rondrijden in Angkor Wat. Wat ons staat te wachten is een verrassing. Ik wilde liever met de fiets maar meeste stemmen gelden.
Het zijn twee gammele bakkies, letterlijk. Je moet voorzichtig instappen anders vallen ze om. Ze pruttelen en de chauffeurs (moet je ze noemen?) rijden heel voorzichtig.
Onze gids heet Superb, althans zo noemen we hem, we hopen dat we zijn naam goed hebben verstaan. Hij is geboren in Siem Riep. Als hij begint te vertellen heeft hij onze aandacht. Wat een extreem verschil. Veertig jaar geleden reden hier nog amper auto’s. Hij is geboren in een arm gezin. Hij verteld een anekdote toen hij jonger was en als taxidriver werkte hij een keer door een toerist een 10-dollar biljet aangeboden kreeg. De man had geen Cambodjaanse real. De gids wilde het niet aannemen, hij wist niet wat het was. De toerist moest erg zijn best doen om hem over te halen. Toen hij het biljet in zijn dorp liet zien werd hij uitgelachen. Dollar? Niemand wist wat het was. Hij vroeg het aan de ouderen die toch veel wisten. Niemand kon hem helpen, hij werd uitgelachen, hij was bedonderd. Uiteindelijk ging hij naar de bank om daar te vragen, daar kon hij het biljet inleveren en er 44.000real voor kreeg. Hij was in een keer de rijkste van het dorp.
Er wordt op dit moment in dollar betaald in Cambodja. Beter dan de real omdat de vele biljetten verwarrend werken. We zijn onder de indruk van zijn verhalen. Hij is veertig en heeft drie kinderen. Een van dertien, zestien en negentien. Hij trouwde jong, twintig jaar. Zijn kinderen wil hij graag laten studeren en hij kan dat doen door ze per half jaar in te schrijven. Eerst verdienen om de studiekosten te betalen. Hij beschouwd zichzelf als middleclass. Hij verteld zijn verhalen niet om zielig te doen maar om ons deelgenoot te maken van alle onzin, van corruptie, van een regering die niets voor zijn volk doet. Als je geen familie hebt, als je die nodig hebt, dan is er niets voor je. Je sterft op straat. Corruptie is extreem. We zien een groep mensen op scooters aangehouden door de politie. Cambodjanen maar ook een aantal buitenlanders. AAls je geen geld betaald dan houden ze je scooter een maand vast zodat je geen inkomsten hebt. Meestal ben je er met vijf dollar vanaf. De angst van alle Cambodjanen. Toeristen moeten ook betalen, misschien wel meer.
Bij aankomst op het vliegveld moesten we belachelijk lang wachten maar hadden we een vijf dollar biljet in ons paspoort gedaan was het een stuk sneller gegaan. Misschien hadden we dan zelfs een vriendelijke lach gekregen van de nors zeer onverschillige hautain kijkende douanebeambten. Idioterie die wij gelukkig niet kennen.
De tuktuk tocht rijdt ons door bebost gebied. We komen aan de achterkant (South Gate) van Angkor Wat binnen waar het een stuk rustiger is dan aan de hoofdingang. De gids verteld ons in goed Engels over de bijzondere geschiedenis van dit prachtige indrukwekkende complex.
We zijn diep onder de indruk wat we hier allemaal zien.
Superb, verteld dat de Angkor Wat een van de zeven wereldwonderen is.
“De oude hoofdstad van het grote Kmerrijk Angkor is zonder twijfel een van de luisterrijkste wereldwonderen en een vindplaats van enorme archeologische betekenis. De adembenemende tempels, die in een dicht oerwoud op de hete en lome vlakten van west-Cambodja liggen, voeren de bezoeker naar een betoverende en mysterieuze wereld vol sombere grandeur en vergane glorie”.
Zo begint de tekst in het boek wat we hebben gekocht. Er staat veel info in maar het gaat om wat we zien. Hoe beschrijf je: INDRUKWEKKEND, PRACHTIG, GROOTS, IMPOSANT.
We zijn het er allemaal over eens dat je dit echt gezien moet hebben om het te kunnen beschrijven.
We kunnen kiezen uit een of drie dagen ticket. De kleine of de grote route. Wij kiezen de kleine. Dan kunnen we de grote Angkor temple, Bayon temple en de Ta Phom temple oftewel tomb raider waarin Angelina Jolie een rol had, bekijken. De eerste is indrukwekkend vanwege de vijf imposante torens. De Bayon temple is de viergezichten tempel. The four states of mind van Boeddha: compassion, charity, sympathy and peaceful.
TaPhom temple omdat de wortels van de bomen door de gebouwen heen groeien. We zien daar bijenkorven hangen op wel dertig meter hoog met een doorsnede van een meter. Tim bleef kijken of het ding niet naar bedenken kwam.
De lunch is een koele onderbreking waar we Superb voor uitnodigen. Hij heeft zoveel te vertellen, we hangen echt aan zijn lippen. Dat dit land pas de laatste dertig jaar een grote economische ontwikkeling doormaakte is zo anders dan het onze. Vooral het alleen zorgen voor jezelf maakt diepe indruk. Familie is belangrijk omdat dat je verzekering is voor de primitieve levensbehoeften. Heb je die niet dan heb je niets. In alle opzichten. Terloops verteld hij dat hij niet voor zijn moeder kan zorgen omdat hij net genoeg heeft voor zijn eigen gezin. In mijn ogen is er altijd plaats voor een extra bord aan tafel. Zijn opmerking dat ze een bord rijst soms met elkaar moeten delen in moeilijke tijden geeft aan dat mijn extra bord van een geheel andere orde is. Ook hij heeft zorg om drugs voor zijn kinderen. Ook zij worden hieraan blootgesteld.
De zon brandt, het is meer dan dertig graden. Wat fijn dat we met de tuk tuk rijden en niet met de fiets. Het zijn grote stukken die tussen de tempels liggen en in deze hitte niet fijn om te doen.
Bij een temple zien we een oude vrouw met een grote zak, ze verzameld lege flesjes om in te leveren voor een klein bedrag. We krijgen een bescheiden lach als we een flesje afgeven. Met het verhaal van Superb in ons achterhoofd hadden we het liefst meerdere gehad. Ouderenzorg, ziektekosten verkering, uitkering hebben zie hier nog nooit van gehoord.
Hoe groot kunnen tegenstelling zijn als we later op de dag aan het luxe zwembad liggen met een mojito die aan ons bed wordt geserveerd.
Ook bij het Italiaanse (ja echt!) restaurantje, bruschetta, smaakt het eten ons heel goed. BAs had nog nooit burrata gegeten en wilde het liefst zijn bord uitlikken. De eigenaar een echte Italiaan uit Puglia is een entertainer die met zijn mama dit restaurantje is begonnen. Hij is blijven hangen aan een Cambodjaanse en hier gebleven.
Als Tim aan hem vraagt hoe hij hier terecht is gekomen zegt hij lachend: ‘ I took the wrong plane!
-
25 Januari 2020 - 14:12
Marga:
Wat moet dat indrukwekkend zijn geweest bij Angkor Wat! En dan opeens burrata eten bij een Italiaan uit Puglia...smullen en wat een tegenstelling... mooie verhalen! -
25 Januari 2020 - 19:50
Loes :
Superleuk om mee te lezen in jullie avontuur. Niet alleen de dagen van alles is anders. Ook voor de familie een hele fijne vakantie is even terug zijn in het Azië van hele maal niks hebben maar toch gelukkig kunnen zijn. Deze mensen leven met en delen het leven. Dat is in Europa al een hele tijd geleden. Fijn Joll dat het met je mannen ook zo goed gaat. Ik wacht op je verjaardag verhaal
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley