6- niets is wat het lijkt
23 Januari 2020 | Vietnam, Hội An Thượng
Niets is wat het lijkt..
Aan het zwembad staat een houten picknicktafel. Het ontbijt is zeer goed. Gebakken eieren met krokante baguette broodjes. Fruit, vers geperst ananas of watermeloensap. Opeens gaat het spetteren en brengen de tengere meisjes( er zijn er meer) alles naar binnen. Nee, dit begint lekker. De mannen willen heel graag naar het gevecht tussen mcGregor en Cerrone kijken en hebben gezien dat in het sportscafe ergens in het centrum de wedstrijd te zien is. Een kooigevecht. Tim is er helemaal leip van. Het zit vol met Europeanen die de wedstrijd willen kijken. Er hangen wel acht tvschermen met allerlei sportwedstrijden. Typische Engelse pub. Het duurt nog wel even, Esther en ik gaan kijken wat er allemaal te koop is.
Aan de overkant zit een klein leerwinkeltje met mooie tassen. Er wordt goed Engels gesproken en omdat ik een speciale wens heb gaan we het gesprek aan. No problem om een tas te laten maken met een meegebrachte voeringstof. Echter het kan niet binnen de vierentwintig uur zoals buiten op een bord vermeld staat. De eigenaresse legt uit dat ze vanmiddag om vier uur dicht gaan vanwege happy new year. Nee! Maar als ik een tas uitzoek en de stof aan haar geef dan stuurt ze de tas op. Ze doet dat vaker. Ik krijg een track en trace code en het komt helemaal goed. Ik heb er een goed gevoel bij, komt ook door de prachtige tassen, en vraag haar of ze een taxi wil bestellen. Of ze aan de chauffeur wil vragen om te wachten dan komen we terug met de stof.
Gelukkig heeft de chauffeur geen verwarming aan zoals op de weg hierheen. Een beetje regen en dan meteen de verwarming aan, we wisten niet wat we voelde! Hij blijft voor de deur staan wachten. Wat een vriendelijke mensen hier. Even later zitten we op lagestoeltjes aan een ronde tafel mijn tas uit te zoeken. Het wordt een donkerblauwe, bijna zwart.
Esther is weg van de tas die van de eigenaresse is. Nee hoor, ze vindt het geen probleem om deze na te maken. Zij heeft hem gehad van haar man voor haar trouwdag vertelt ze. Die wil ik eigenlijk ook wel. Wat een vriendelijke vrouwen. Heel rustig laten ze ons alles zien. We kunnen kiezen welke kleur rits, welke viering, welke kleur gespen. In de winkel komen meerdere mensen iets uitzoeken en ook zij laten dingen opsturen. Het voelt echt goed.
Ondertussenzitten de mannen aan het bier te wachten op DE wedstrijd. Esther wil het ook kijken. Tim zit te springen op zijn stoel. Hij is zenuwachtig roept hij. Groot fan van de Ierse mcGregor. Schijnt een van de best betaalde sporters te zijn. De biljoendollar fighter.. Succesvol ook in het uitgeven van een speciale whiskey(proper 12) die Bas ondertussen besteld bij een van zijn vrienden als verrassing voor Tim zijn verjaardag. Als dat lukt is het nog op tijd als we thuis komen. Hij laat het stiekem aan mij lezen. Haha, blijktdat hij het ook in de groepsapp gooit van het voetbalteam. Een van zijn matties geeft aan dat Tim ook in die groep zit.. sukkel! Tim heeft het inmiddels ook gelezen maar heeft alleen oog voor de wedstrijd.
We zien hoe de mannen zich voorbereiden op de wedstrijd. Cerrone is wereldkampioen en mcGregor is er twee jaar tussenuit geweest. Wordt dus spannend. Vijf rondes hebben ze om elkaar tot moes te slaan. Vind ik dit echt leuk? De wedstrijd begint en duurt vijfenveertig seconden!!! McGregor breekt de neus van Cerrone en klaar zijn ze. Dit is het? Yep. We kunnen weer.
De mannen zijn een beetje sceptisch als we vertellen dat de tas op bestelling kan. Ze zijn snel overtuigd. Cees en Tim zoeken allebei een tas uit voor hun werk en zelfs Bas zou een tas voor zijn gereedschap kunnen laten maken maar blijft lachend buiten staan.
De meeste tijd gaat zitten in het zoeken van een voering. Alles is mogelijk. Kleuren maar ook met allerlei bloemetjes e.d.
Tassen later lopen we de winkel uit. Blij!
Als thuis blijkt dat er meer zijn die een tas willen laten maken helemaal naar eigen wens is dat no problem. Via whatsapp kunnen we aangeven wat we willen en zij stuurt ze op. Eerst zien hoe deze shipment gaat.
Volgens Miljuschka (kookblogger) is de egg coffee echt iets om te proeven. Een Vietnamese lekkernij. We zien meerdere koffiebranderijen, lijkt een trend hier. Eerlijk is eerlijk tot nu toe is de koffie niet te zuipen! Egg coffee ook niet. ‘Het is net warme vanillevla, zegt Bas. Geef mij maar een gewoon bakkie’
Bizar dat er over de markt ook brommers rijden. Er zit een klein vrouwtje, ze heeft de zware juk met fruit op de schalen even neergelegd, naar ons te lachen. Of we iets willen kopen. Nee, sorry. Ze maakt het gebaar of ik eens wil tillen, ja dat wil ik wel eens proberen. Ze staat op om de houten platte paal op mijn schouders te leggen en ik schrik, wat the f*** !!! Dit is bijna niet te doen. Het ligt als een enorm zware last op mijn schouders en als ik ermee probeer te lopen wiebelen de zware fruitschalen heen en weer. De vrouw zet haar rieten hoed op mijn hoofd en daar loopik over de markt met vele ogen op mij gericht. Ik vraag de vrouw of ze geen last heeft van haar schouders en ze laat mij het eelt op haar huid zien waar die afschuwelijk zware afdruk zijn spoorheeft achtergelaten. De last van verdienen. Het emotioneert mij als ik het frêle lichaam zie, haar vriendelijke lach en haar openheid van het tonen van haar eelt. Ze heeft deze duidelijk niet op haar ziel. Esther krijgt de last ook aangeboden en schrikt er net zo van als ik. We bieden haar een paar dong maar liever koop ik toch watfruit. Ze heeft kleine mandarijntjes, een onbehaarde lychee, en een roodgeel stekelige lychee. Ze smaken erg zoet en zijn sappig.
Het zet ons letterlijk met beide voeten op de grond. Iets om aan terug te denken als we moe zijn van ons werk thuis.
Als we langs de rivier lopen zien we opeens een restaurantje, tusssen de vele, met Pasteur. Zo noemde mijn schoonvader zich als hij ons een kerstkaart stuurde. Het valt mij meteen op. Wat een mooi toeval. Eerst hebben we het over mijn vader om een paaar minuten later dit teken te zien. Ze verkopen hier diverse soorten bier. Natuurlijk gaan we er een drinken. De krokante kiphapjes zijn echt verrukkelijk. We hebben uitzicht op de rivier en alle mensen die voorbij lopen. Vooral Chinezen en Koreanen lopen hier wordt ons later verteld.
De velewinkeltjes bieden hun waar en vreemd genoeg kopen we niet.we moeten rekening houden met onze tassen waar niet veel bij kan.
Ook hier worden we aangehouden om een massage te ondergaan. De mannen willen niet, esther en ik natuur,ijk wel. Vakkennis! Nou dat doen we bij ons toch een stuk beter. Leuk zijn de gesneden stukjes limoen in het water als onze voeten worden gewassen.
De massage is ruk! Zoslecht. Het doet gewoon pijn. Heel even verzacht ze haar handelingen om na een paar minuten haaar priemende vingers weer in onze huid te prikken. Auwww!
Het straatleven bestaat uit eten, veel eten. In allerlei vormen. Vers fruit, drankjes, geschrapt ijs. Niet zoals bij ons maar kokosmelk op een ijzeren bevroren plaat steeds afschrapen tot er uiteindelijk rolletjes ontstaan met chocolade saus erover. Ook de bananenpannenkoekjes zoals ik ze op straatin Bangkok at zijn hier. We staan erbij te kijken en nemen er vier. Met Nutella, zonder banaan, met banaan,zonder Nutella. De jongen krijgt steeds van tim een nieuwe bestelling. Hij blijft lachen.
Vanochtend bij het tassenwinkeltje zagen we in een hele smalle steeg het bord dat er een sushi restaurant zat.
Alswe er door lopen branden aan beidezijdes kleine lampionnetjes hun licht om ons te leiden. Achterin bevinden zich tafels. Het is modern ingericht. Grijs grind op de grond met leistenen staptegels. Lange tafels. Lampjes aan de muren. En bamboe.
De kaart heeft veel tekst waarin verteld wordt hoe de eigenaar hier is gekomen. In het leven draait het om filosofie en eten. De beste combinatie. De enige.
Op de kaart staan heerlijke gerechten. Dit is een verborgen parel in Hoi An.
Tim is onze restaurant zoeker en maakt veel gebruik van TripAdvisor. Deze staat dat niet in. Het is zoals mijn lijfspreuk: niets is wat het lijkt.. een klein smal duister steegje is de weg naar ons eethart.
Jammie!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley