18- Excellent!
05 Februari 2020 | Vietnam, Phú Cốc
Excellent!
Jopi staat al te wachten. Hij is vandaag vrij en wil ons wel naar het vliegveld rijden. Dat hij een goeie chauffeur is zijn we na die drukke dag van gisteren wel achter. Zoveel drukte op de weg hadden we nog niet eerder gezien. Het Chinese nieuwjaarsfeest loopt ten einde. Iedereen is op weg naar huis. Op de scooter met de familie en hun hele hebben en houwen. Allerlei dozen worden voor en achter vastgebonden en vervoerd. We blijven fotograferen, ook door het raam, zo zijn we onder de indruk van deze uittocht. Jopi rijdt naar onze maatstaven lekker pittig, we denken drie kwartier onderweg te zijn maar na twintig minuten rijdt hij het vliegveld op. We hebben google translate aangezet om met hem te communiceren. Handige tool. Als hij niet kan lezen kunnen we de stem aanzetten. Zoals mijn moeder altijd zegt, een wonderdoosje. Hij haalt ons maandag op om ons terug naar Saigon te rijden en brengt ons dinsdagochtend vroeg ook weer naar het vliegveld voor onze vliegreis naar huis via Bangkok.
Esther en ik doen een mondkapje voor maar de mannen niet. Cees zijn opmerking dat alle Aziaten mondkapjes dragen, houdt hun virussen dicht bij ze, stelt haar iets gerust. Zodra er iemand begint te hoesten lopen we weg. In het mondkapje smeren we een klein beetje tigerbalsem.
Het nadeel van reizen is tijd. Daar heb je in je vakantie genoeg van maar die wil je niet kwijt aan wachten. En dat is wat wij doen als we buiten staan. Eerst lang gewacht in Saigon tot we aan boord konden en nu geen vervoer naar het hotel, er is iets mis gegaan. We regelen onze taxi zelf. Als we het hotel zien vraag ik me af of we hier geboekt hebben. Klopt het wel? Het ziet er uit alsof het nog afgebouwd moet worden. Stukken beton en kale kozijnen. Als we in de lobby staan en het uitzicht op de tuin en de zee zien is er van verbouwen weinig te zien. aOnze kamers zijn ruim van opzet en omdat ze ons niet opgehaald hebben krijgen we een upgrade. Dus nu twee excellent rooms! Ze waren volgeboekt, mailden ze twee maanden geleden. Een excellent en en gewone kamer konden we alleen nog boeken.
Het zwembad tegen het strand aangelegd ziet er uitnodigend uit. Dit gaat genieten worden. Zo leuk om een blije Bas in de rondte zien huppelen. Hij knuffelt ons liefdevol. Zien is volgen, heerlijk die knuffels en armen om ons heen.
We zien een schommel met uitzicht op zee, deze laatste dagen beloven zonneschijn. Mits de zon ook meedoet. Het is enigszins bewolkt. Maar alle ingrediënten om te genieten zijn aanwezig. Is dit de definitie van geluk?
Tim zoekt in TripAdvisor en heeft een Italiaans restaurantje gevonden met de beste pizza’s. Home pizza, number one.
We stappen uit in drukte, veel visgeuren en kraampjes met allerlei spulletjes. The Nightmarket Duong dong. Een markt met prullaria en vooral veel eten. In kleine aquaria liggen kreeften met hun scharen omwikkeld door felblauwe elastiekjes op elkaar gestapeld te wachten om gegeten te worden. Esther ziet iets leuks voor haar zusje. De mannen staan opzij van de drukke kraam te wachten, kijkend op alles wat voorbij schuifelt. We hebben trek dus gaan op zoek maar kunnen de pizzatent niet vinden. Als we het vragen dan blijkt het helemaal niet in de buurt. Het is een eind lopen naar de pizza’s en ik baal. Lopen door een gebied van heel veel toeristen waaronder veel Russen. Het ziet er niet leuk uit. Teveel flitsende neon lichten en ongelofelijk veel restaurants in alle soorten en maten. Wat een onrust na een warme ontspannen middag.
Op ligbedden vlak voor de rollende golven met een boekje en een heerlijke cocktail was het goed bijkomen. Beter dan deze gillende chaos.
Madam, massage? Madam footmassage? Nee, dank. Altijd beleefd blijven is moeilijk als er steeds dwingend aan je geduwd en getrokken wordt.
Geïrriteerd gaan we zitten, vooral ik kan mijn gezicht niet in een andere stand zetten. Gelukkig duurt het niet lang omdat de anderen zich er niets van aantrekken.
De home pizza tent ziet er trendy en westers uit. De oven gebakken pizza’s zijn goed. Het went niet dat gerechten niet tegelijk gebracht worden. Raar. De mijne heb ik bijna op als de laatste wordt geserveerd. Dat is opvallend hier. Zodra er een gerecht geserveerd wordt is het beter om te beginnen anders wordt het koud. Dat deden we in het begin maar al snel werd duidelijk om gewoon te beginnen en niet te wachten op elkaar.
Het is merkwaardig dat we altijd met vijf man terecht kunnen voor een massage. Voetmassage van dertig minuten. Er zitten tegenover ons vijf vrouwen. Uit Korea of China dat is moeilijk te zien. Ook zij ondergaan een onderbeenmassage. Vier vrouwen en een jongen masseren, een van de vrouwen heeft een aangekleed(!) hondje. Hij heeft een stom jasje aan en kijkt ons onbeholpen aan. Vooral Esther is helemaal weg van het karikatuurtje. Er verschijnt een scooter en een meisje loopt naar binnen, ze pakt een warme doek en begint mijn benen schoon te maken. Een andere dame doet hetzelfde bij esther die naast me zit. De mannen moeten nog even wachten. Letterlijke Klantenbinding. Wij kunnen niet meer weg. De dame is erg hardhandig,dat is mijn lot deze vakantie. Nergens ,liefdevol en aandachtige massage. Ik heb blauwe plekken op mijn onderbeen en als ik haar aanwijs dat ze zacht moet doen knikt ze maar duwt puntig haar duim in de donkere vlek. Google translate helpt, haar duim niet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley